ტერი გოლდის ფოტოხელოვნება

ამ პოსტში მინდა წარმოგიდგინოთ ფოტოსესია, რომელიც ტერი გოლდმა მთლიანად ფერადკანიანებს მიუძღვნა და ფირზეც სწორედ, ფერადკანიანები აღბეჭრა. თუ ფოტოებს კარგად დავაკვირდებით იდეალურად გამოხატავს ავტორის პროფესიონალიზმს და სინატიფეს რომლითაც ტერი მიუდგა ამ ფოტოსესიას. შესაძლოა ფოტოებზე გამოსახული ხალხი უცნაურადაც კი მოგვეჩვენოს თუმცა, ალბათ, ისისინიც იმავეს იფიქრებდნენ ჩვენ რომ ვენახეთ….

იაპონური ტკბილეული, რომელიც შესაჭმელად დაგენანებათ

იაპონელი ხალხი რომ უდიდესი შემოქმედებითი ნიჭითაა დაჯილდოებული ეს წინა საუკუნეებიდანაც კარგად ჩანს… მხატვრობა, მუსიკა, ლიტერატურა, კინო, რა თქმა უნდა მათი განუმეორებელი თეატრი და სხვა… მაგრამ აღსანიშნავია მათი კრეატიული და სენსიტიური დამოკიდებულება საკვებთან… ისინი მას არ უყურებენ როგორც ფიზიოლოგიური მოთხოვნილების დასაკმაყოფილებელ საშუალებას. მიირთმევენ მცირე ულუფებით და უმშვენიერესად გაფორმებულს. ფოტოებზე გახლავთ ცნობილი იაპონური ტკბილეული “იოკანი” რომელიც ქართულად დაახლოებით ასე ითარგმნება “ტკბილი ლობიოს ჟელე”…

ღიმილის მომგვრელი დამთხვევები

ოდესმე ისე ჩაგიცვამთ რომ შემთხვევით გარშემომყოფ ნივთს ანდაც ინტერიერს იდეალურად შეჰხამებია თქვენი სამოსი? იქნებ ვინმეს შეუდარებიხართ რამისათვის… თუ არა, მაშინ იხილეთ ისინი, ვისაც სწორედ ასე დაემართათ, ამ პოსტში წარმოგიდგენთ ფოტოებს რომლებიც უდაოდ მოგგვრით ღიმილს… ამ ადამიანებმა სრულიად შემთხვევით ჩაიცვეს ეს სამოსი, მაგრამ ძალიან შეეხამნენ ირგვლივ მყოფ ამა თუ იმ ნივთს, ან ინტერიერს…

ედგარ დეგა

1874 წლის 15 აპრილს პარიზში საინტერესო ამბავი მოხდა. ფრანგულ ჟურნალ “შარივარში” ერთ-ერთმა კრიტიკოსმა, სახელად ლუი ლერუამ, სტატია გამოაქვეყნა რომელშიც იგი რამდენიმე ახალგაზრდა ფრანგ მხატვარს, რომლებიც გამოფენებს ღია ცის ქვეშ მართავდნენ, მისი აზრით შეურაცხმყოფელი ტერმინით მოიხსენიებდა. რაც არ უნდა გასაოცარი იყოს მისი ეს ტერმინი შემდგომში სამუდამოდ დამკვიდრდა მსოფლიო ხელოვნების ისტორიაში და საწყისი ირონიული ქვეტექსტიც სამარადჟამოდ გაქრა, რადგან ახლა

ამადეო მოდილიანი

გენიოსები ხომ საუკუნეში ერთხელ იბადებიან? არ ვიცი, რამდენად შეიძლება დავეყრდნოთ ამ უკვე საკმაოდ გაცრეცილ ფრაზას, მაგრამ ვიცი, რომ 1882 წლის 12 ივლისს, ლივორნოში (იტალია), დედამიწას კიდევ ერთი გენიოსი, არაჩვეულებრივი ხელოვანი შეემატა. ეს გახლდათ ამადეო მოდილიანი. მისი მამა ბანკირი გახლდათ, დედა კი ებრაელი მასწავლებელი. ის მეოთხე, ყველაზე უმცროსი შვილი გახლდათ. მამა გაღატაკდა, ადრე გარდაიცვალა. პატარა მოდილიანი კი დედამ და დეიდამ აღზარდეს. იგი ვიზუალურად რაფინირებული და დახვეწილი იყო.

ჩეხოვის ქალი ძაღლით… წიგნი და სპექტაკლი

მოთხრობა “ქალი ძაღლით” ანტონ ჩეხოვმა 1898 წელს დაწერა, იალტაში გატარებული დროის შემდეგ აღმოჩნდა, რომ ამ კურორტმა მასზე უდიდესი შთაბეჭდილება მოახდინა და ამ ნაწარმოებმაც უპრობლემოდ გაიდგა ფესვები კლასიკური ლიტერატურის ისტორიაში, ისევე როგორც ასეული წლის შემდეგ ქართული თავისუფალი თეატრის ისტორიაში თავისი კუთვნილი ადგილი ლევან წულაძის ამავე მოთხრობაზე დაფუძნებულმა სპექტაკლმა დაიკავა და მარჯანიშვილის