ფისოს უყვარს გამოფენები

ბევრმა თქვენგანმა ისედაც იცით, რომ პროფესიით ხელოვნებათმცოდნე ვარ და შესაბამისად ხშირად დავდივარ გამოფენებზეც, ამ კონკრეტულ ვიდეოში მსურს რამდენიმე გამოფენის , რომელიც ბოლო დღეებში ვინახულე, მცირე კოლაჟი და მიმოხილვაც გაგიზიაროთ.

ჰილჯაინენ კანსა: სუომუსალმის მდუმარე ხალხი, ფინეთი

ავტომობილთა მძღოლებს, რომლებიც მოძრაობენ გზატკეცილზე N5, ფინეთის ჩრდილო-აღმოსავლეთში, პატარა ქალაქ სუომუსალმის ჩრდილოეთით, დაახლოებით 30 კილომეტრში, თავისებურად უცნაური სანახაობა ხვდებათ. თითქმის ათასი ფიგურისაგან შემდგარი ბრბო ჩუმად დგას გზის მახლობლად მინდორზე. დილაობით, მათ უკან ამომავალ მზის სინათლესთან ერთად, ეს უმოძრაო არმია მღელვარედ და დამმუქრებლადაც კი გამოიყურება. მაგრამ, როდესაც მსუბუქი ნიავი მათ ფერად კაბებს აფრიალებს და უბერავს მათ უძრავ სხეულებს, ისინი თითქოს ცოცხლდებიან

მისტიკური ფიგურების ეს არმია, რომელსაც ფინურად „ჩუმი ხალხი“ ან „ჰილჯაინენ კანსა“ ჰქვია, ადგილობრივი არტისტის რეიხო კელას შემოქმედებაა. ისინი პირველად 1988 წელს გამოიფინეს მინდორში ლასილაში, ჰელსინკის უბანი. მოგვიანებით, 1994 წელს, ისინი გამოიფინა ჰელსინკის სენატის მოედანზე, შემდეგ მდინარე ჯალონუომას ნაპირებზე და საბოლოოდ გადავიდა ამ ადგილას 1994 წელს.

წმინდა ბართლომე

ფოტოზე წარმოდგენილი ქანდაკება გამოსახავს წმინდა ბართლომეს სახელით ცნობილ რელიგიურ პიროვნებას, მოწამეს ადრე ქრისტიანული პერიოდიდან, რომელიც, სავარაუდოდ (როგორც ცნობილია), ცოცხლად გაატყავეს.
თუ კარგად დააკვირდებით, ქანდაკებაზე კარგად ჩანს მისი ჩამოწელილი კანი, ჩამოკიდებული მისივე სხეულის გარშემო, რაც მეტაფორულად მისი წამების ფაქტის და ხერხის აღსაწერად აქვს ავტორს ხაზგასმული. 1562 წელს შექმნილი, მარკო დ’აგრატეს ეს განსაცვიფრებელი ნამუშევარი ამჟამად გამოფენილია მილანის დუომოში.

ლევან სონღულაშვილის გამოფენა, სახელწოდებით „Ad Infinitum“

თბილისის კულტურის კვირეულის ფარგლებში Factory Tbilisi-ში ლევან სონღულაშვილის გამოფენა, სახელწოდებით „Ad Infinitum“ გაიმართა.

და მეც, როგორც ყველაზე ყველაზე „ხვალემენმა“ ბოლოს წინა დღეს მივუსწარი.

როგორც წესი, ბოლო დროინდელი ქართული ხელოვნებით (უფრო სწორად კი იმ ხელოვნებით, რომელსაც კარგად არეკლამებენ, ყიდიან, გამოფენის სახეს აძლევენ და ამარტივებენ ჩვენამდე, მოკვდავებამდე მოტანას, აღფრთოვანებული არ ვრჩები ხოლმე). 

უფრო მეტიც, ძირითადად თვალებიდან სისხლი მომდის.

თუმცა, ეს ის შემთხვევა   არ არის. ლევანის სხვა, ძველი ნამუშევრებიც მქონდა ნანახი, ამ გამოფენის ხილვაც სწორედ ამიტომ უფრო მსურდა, მაინტერესებდა რამდენად განვითარდა თავად არტისტი.

ვიტყვი, რომ სასიამოვნოდ გაკვირვებული დავრჩი…

აღსანიშნავია, პირველ რიგში გარემო, რომელიც ექსპოზიციას ძალიან მოუხდა. ჩაბნელებული სივრცე, ლოკალური განათებებით.

სწორედ ეს განათებები აძლევდა დამთვალიერებელს   ტილოების მთელი სიმძაფრით აღქმის საშუალებას.

სოლიდარობა ირანელ ქალებს – ირანელი ხელოვანი ქალები!

ირანში მიმდინარე მოვლენებთან დაკავშირებით, სოლიდარობის მიზნით, ზოგმა თმა შეიჭრა, ზოგმა სახე მოიხატა, ზოგმა ასე გააკეთა და ვიდეო გადაიღო, მე გადავწყვიტე, ცოტა განსხვავებული სოლიდარობა გამომეხატა ირანელი ქალების მიმართ და გამეცნო თქვენთვის ჩემი საყვარელი ირანელი ხელოვანი ქალები, 1, პირველი, ესაა ჩემი უსაყვარლესი მწერალი მარჯან სატრაპი და მისი წიგნი პერსეპოლისი. ეს წიგნი ზუსტად დროულია და ვისაც არ წაუკითხავს, ვფიქრობ ახლა მაინც უნდა წაიკითხონ. წიგნში აღწერილია პატარა მარჯორის თვალით დანახული ისლამური რევოლუციის საწყისები და საბოლოოდ თავად რევოლუციაც. პატარა გოგონა ხედავს, რა იყო მანამდე და რა ხდება შემდგომ. გოგონა ხედავს, როგორ ძალადობენ მასზე თავსაბურავის მომხრე ქალები, რადგან უსმენს ისეთ მუსიკას რაც შეუსაბამოდ მიაჩნიათ, აცვია პანკური მაისური და აქვს აბბას პოსტერი. ბავშვი ხედავს აქციებს ორ დაპირისპირებულ მხარეს შორის. ქალები თავშლით, და ქალები თავშლის გარეშე. ბევრი რომ არ გავაგრძელო, და შემთხვევით სპოილერები არ წამოვაყრანტალო, ვიტყვი რომ აუცილებლად წასაკითხი წიგნია! ამასთანავე, სატრაპის ეს წიგნი ბევრი სხვა წიგნისაგან იმით განსხვავდება რომ კომიქსური ტიპისაა.

Top 15 – ანიმე დრამა სერიალი

მინდა წარმოგიდგინოთ ჩემი რჩეული ტოპ 15 დრამა ანიმე სერიალი, აქვე მინდა აღვნიშნო, რომ სიაში არ შემიტანია ისეთი ცნობილი ანიმეები როგორებიცაა, ნარუტო, ბლიჩი, კოდ გეასი, ჯოჯოხეთის გოგონა, სიკვდილის დღიური და ა.შ. კონკრეტულად კი ისინი, რომლებიც ყველა ანიმეს მოყვარულს უნახავს, რადგან მათ შესახებ ისედაც ყველამ იცის, ჩემი პოსტი კი ერთგვარი რჩევაა მათთვის ვინც არ იცის რას უყუროს:

ოდესღაც vs ახლა

ამ პოსტში მსურს წარმოგიდგინოოთ სხვადასხვა ხალხის წარსულის რეფოტორგრაფიები. სხვადასხვა ადგილებში, დროის სხვადასხვა პერიოდში. ეს ნამდვილად გასაოარია. მათი დათვალიერებისას თითქოს დროის პორტალს უახლოვდებით და ერთ დროულად დროის ორ პერიოდში თანაარსებობ!

როგორები იქნებოდნენ ცნობილი ადამიანები დღეს

 ჟანა დ’ არკი
რეკონსტრუქციის ავტორს ძალიან უნდოდა საბოლოოდ მოესინჯა ჟანა დ’არკის მხატვრული გამოსახვა მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ არ გვაქვს მისი თანამედროვე პორტრეტები. ეს განსხვავდება მისი ჩვეული ნამუშევრებისგან, ასე რომ მას უზარმაზარი მხატვრული თავისუფლება ჰქონდა იმ ქანდაკებასთანაც მიმართებაშიც კი, რომელზეც მუშაობდა, ის მოიცავდა რამდენიმე ელემენტს მისი ფიზიკური აღწერიდან. რაც ჩვენ ვიცით მისი გარეგნობის შესახებ არის ის, რომ ის იყო დაბალი (დაახლოებით 5’2”) და კუნთიანი მოკლე კისრით. მას ჰქონდა მოკლე შავი თმა – მისმა მხატვრულმა გამოსახულებებმა ფაქტობრივად პოპულარიზაცია გაუკეთა ვარცხნილობას მე-20 საუკუნის დასაწყისში, რომელსაც ბობის სახელით ვიცნობთ. ჩვენ ასევე ვიცით, რომ მას ჰქონდა , ფართო თვალები და საშუალოზე მუქი სახის კანის ფერი, მისი გლეხური აღზრდის გამო. ნათქვამია, რომ საკმაოდ ლამაზი იყო ბედნიერი გამომეტყველებითა და მშვიდი ქცევით.
.
ქანდაკება, რომლითაც იხელმძღვანელა ავტორმა არის წმინდა მორისის თავი ორლეანის ეკლესიიდან. მდებარეობისა და მე-15 საუკუნის შექმნის თარიღიდან გამომდინარე, მის ფიზიკურ აღწერილობასთან შესაბამის მახასიათებლებთან ერთად, არსებობს ზოგადი შეთანხმება, რომ ეს არის ჟანა დ’არკის ფიგურაა. როგორც ჩანს, მოქანდაკეს აკლდა გარკვეული უნარი და დახვეწილობა ზედა ნახევარში (თვალები საერთოდ არ გამოიყურება სახარბიელოდ და ბაყაყის მსგავსია), ამიტომ აქ რეკონსტრუქციის ავტორმა იმპროვიზაცას მიმართა.


.

როგორები იქნებოდნენ ცნობილი ადამიანები დღეს – ვოლფგანგ ამადეუს მოცარტი

“ვფიქრობ, უმეტესობამ იცის, რომ მოცარტი არის ყველა დროის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი კლასიკური მუსიკოსი – ბავშვობიდან მოყოლებული. მას ბუნებრივად ჰქონდა ღია თმა და დიდი ცისფერი თვალები და მეგობრების აზრით საკმაოდ პერონალურად გამოიყურებოდა. ისინი მას ახასიათებდნენ როგორც პატარა კაცი, ძალიან უყვარდა ხუმრობა, ბინძური იუმორის გრძნობით. ის უბრალოდ არასდროს იდგა – მუდამ ნერვიულობდა ან თითქოს რაღაცაზე ფიქრობდა. არსებობს მოცარტის რამდენიმე დადასტურებული პორტრეტი დახატული მის სიცოცხლეში. მათგან ყველაზე ზუსტი ზემოაღნიშნულია, რომელიც დახატულია მისი ძმის მიერ და ითვლება, რომ დაუმთავრებელია. ძალიან ცუდი ხარისხის გამო რეკონსტრუქციის ავტორმა ეს ფოტო ვერ გამოიყენა. მოცარტის დამ ნანერლმა თქვა, რომ „ არასოდეს მინახავს ამდენი პორტრეტი (ჩემი ძმის), რომლებიც ასე განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან მაგრამ, მიუხედავად ამისა, არსებითად ყველა მას ჰგავს“.

როგორები იქნებოდნენ ცნობილი ადამიანები დღეს – მერი შოტლანდიის დედოფალი

ყოველთვის მაოცებდა ეს შთამბეჭდავი სიკვდილის ნიღაბი, რომელიც, როგორც ამბობენ, შოტლანდიის დედოფალ მერის სახიდან იქნა აღებული მისი სიკვდილით დასჯისთანავე, 1587 წელს. ნიღბის შესახებ, რომელსაც ლენოქსლავის ნიღაბი ეწოდება მცირე დეტალები საკამატოა. ის გადაეცემა თაობებს. ცოტა დაუზუსტებელია არის თუ არა ეს მართლაც მერი. მერის სხვა პორტრეტები გარეგნულად საკმაოდ განსხვავებულად გამოიყურებიან, თუმცა მათ აქვთ იგივე ლამაზი ცხვირი, ფართო წარბები და დახვეწილი ზედა ტუჩი. თუმცა, სახის ფორმა ბევრად განსხვავებულად არის დახატული, ვიდრე აქ არის გამოსახული. ამბობდნენ, რომ მერი ძალიან ლამაზი იყო. მისი სიკვდილის ნიღბები ბევრად უფრო ლამაზია, ვიდრე მისი იმ დროს შექმნილი პორტრეტები. სურათზე გამოსახული მერი დაახლოებით ორმოც წელს გადაცილებულია, დაახლოებით 44 წლის, რა ასაკშიც ის სიკვდილით დასაჯეს. კიდევ ერთი საეჭვო მიზეზი ნიღბის ავთენტურობისა, არის მისი სიმშვიდე და ახალგაზრდული იერი – 40 წელს გადაცილებული ქალის სახეზე ერთ ნაოჭსაც ვერ ვხვდებით. ასევე ამბობდნენ, რომ სიკვდილით დასჯის დროს მას თეთრი, გაჭაღარავებული თმა ჰქონდა, პატიმრობის სტრესის გამო, რაც სავარავუდოდ, მის კანსაც დააჭკნობდა. სურათზე ვხვდებით მერის თავისი ბუნებრივი წითელი თმით, რათა უფრო ზუსტად დავინახოთ, როგორ გამოიყურებოდა იგი თავისი ცხოვრების უმეტეს პერიოდში.